آن طور که کارشناسان مددکاری میگویند: مشکلات خانوادگی بیشترین علت فرار دختران از خانه است. دخترانی که بدسرپرستی یا ازدواجهای اجباری باعث شده تا فرار را به قرار ترجیح دهند. در این مواقع تنها کافیست سر و کله افراد شیاد با وعدههای توخالی و پوج در زندگی شان پیدا شود.آن موقع است که همین وعدهها کار دستشان میدهد ومسیر زندگی شان را به بیراهه میکشاند.
مشاور بانوان سازمان بهزیستی کشور در گفتوگو با «ایران» در این باره میگوید: نزدیک به هزار و 40 دختر در سال گذشته از خانه فرار کردند که در نهایت 705 نفر ازآنها در مراکز شبانه روزی این سازمان پذیرش شدند. البته 40 درصد این دختران زیر 15 سال سن داشتند.
فاطمه عباسی در ادامه میافزاید: گزارشها نشان میدهد آمار دختران فراری سال 95 حدود 839 نفر بوده است اما به رغم هشدارها تعداد دختران فراری در سال 96، با افزایش 203 نفر تعدادشان به 1040 نفر رسیده است.
به عبارتی میتوان گفت که پدیده دختران فراری در سال گذشته رشد 25 درصدی داشته است. البته، این آمارها تنها مربوط به دخترانی است که توسط سازمان بهزیستی شناسایی شدند وهیچ آمار دقیقی از تعداد کل دختران فراری در کشور وجود ندارد.
عباسی در ادامه میگوید: بهزیستی در سال 95 فقط برای نگهداری و ارائه خدمات به دختران فراری مراکز شبانه روزی را داشت اما در سال گذشته به دلیل افزایش تعداد دختران فراری 10 مرکز دیگر با عنوان ندای مهرراه اندازی کرد تا به صورت روزانه و سرپایی خدماتی را به این دختران ارائه کند. مراکزی که نیاز نیست دختران شبها در آنجا بمانند بلکه پس از مشاورههای لازم میتوانند به خانههایشان برگردند. بر همین اساس، پس از تأسیس این مراکز تعداد دختران فراری که بهطور شبانه روزی در مراکز بهزیستی پذیرش شدند 11 درصد کاهش یافت.
مشاور امور بانوان سازمان بهزیستی کشور
معتقد است نمیتوان با استناد به آمار بیان کرد که تعداد دختران فراری رشد
داشته است. زیرا مراکز و پایگاه اورژانس اجتماعی در طول یک سال گذشته توسعه
جدی داشته وشاید علت افزایش آمار دختران فراری به همین خاطر باشد.
وی
درباره علت فرار این دختران از خانه هم میگوید: 7 درصد از این دختران به
علت طرد توسط خانواده و 6 درصد از آنها هم به علت بدسرپرستی فرار کردند.
همچنین، 3.5 درصد به خاطر اغفال توسط دیگران و یک درصد به دلیل ازدواج
اجباری، 2.6 درصد در اثر اعتیاد دست به فرار از خانه زدند.
عباسی مشکلات
خانوادگی را مهمترین علت فرار این دختران از خانه میداند و میگوید: پس
از جلسات مددکاری مشخص شد علت 72 درصد از این فرارها به خاطر مشکلات
خانوادگی است. البته، وعدههای افراد شیاد و اغفال آنها توسط دیگران هم در
فرار آنها بیتأثیر نبوده است.
کارشناسان مددکاری انگیزه اصلی این
دختران برای ترک خانه شان را نادیده گرفته شدن آنها از سوی خانوادهها
میدانند. عباسی هم به کاهش گفتوگوی بین نسلی در جامعه اشاره میکند و
تأکید میکند: شکاف نسلی باعث اختلاف والدین با فرزندان و کاهش زمان
گفتوگوی آنها با یکدیگر شده است. همین موضوع باعث میشود تا دختران تصور
کنند با فرار از خانه و رفتن به محیط بیرون زندگی بهتری در انتظارشان خواهد
بود.
معاون پیشگیری و توسعه سازمان بهزیستی در مورد راهکار کاهش این معضل
میافزاید: برای کاهش این معضل در گام نخست باید محیط خانوادهها را امنتر
کرد و سپس باید در مدارس به دختران روشهای مقابله با مشکلات را آموزش
داد.
17302
نظر شما